Laten we eens aan de slag gaan met onze ‘innerlijke kinderen’. Je weet wel, die kleine versies van onszelf die nog steeds ronddartelen in de gangen van ons brein. Ze hebben zo hun eigen ideeën, angsten en, ja, soms zelfs driftbuien. Laten we die kleine bengels beter begrijpen, trauma een high-five geven en ontdekken hoe we de communicatielijnen open kunnen houden, en met ze kunnen spelen natuurlijk…
Wat zijn die innerlijke kinderen nu eigenlijk?
Onze innerlijke kinderen zijn de mini-versies van onszelf, gevormd door onze jongere ervaringen. Ze zijn als emotionele tijdcapsules, met blije herinneringen, trauma’s en, laten we eerlijk zijn, een paar stoute streken die we misschien liever onder het tapijt van volwassenheid schuiven.
Trauma's? Serieus?
Yep, dat is het woord van de dag. Trauma. En nee, het betekent niet noodzakelijk een griezelige clown die uit je kast springt. Trauma kan van alles zijn, van een eenvoudige kleuterschoolblunder tot die keer dat je lievelingsvis “Fluffy” een vroegtijdig einde vond in de wc-pot. Het zijn deze ervaringen die als mini-dramatjes in ons innerlijke kind ronddwalen.
Toch, te midden van dit lichtere gekibbel, kunnen sommige innerlijke kinderen diepere littekens dragen. Voor sommigen van ons zijn deze kleintjes getuige geweest van situaties die meer lijken op donderwolken dan regenbogen. Ze houden herinneringen vast aan serieuze kindertrauma’s, en hoewel we misschien geneigd zijn deze in de vergetelheid te duwen, zijn ze als stille getuigen van het verdriet dat we hebben doorgemaakt.
Communiceren met je innerlijke kotter? Kinderspel!
Stel je voor dat ze échte kinderen zijn: Hoe zou je met je jongere zelf praten? Met zachtheid, begrip en een dosis humor? Precies dat.
Schrijf liefdesbrieven aan jezelf: Laat je innerlijke dichter los en schrijf brieven aan je jongere zelf. Vertel ze dat je begrijpt, dat je van ze houdt en dat je er nu voor ze bent, met koekjes in de hand.
Doe iets leuks voor jezelf: Wat zou je je jongere zelf geven als je de kans had? Een ijsje? Een nieuwe knuffel? Doe het nu! Trakteer jezelf op dat kleine stukje geluk.
Neem een pauze van volwassenheid: Laat je innerlijke kinderen af en toe de leiding nemen. Dans door de woonkamer, maak een fort van dekens, speel verstoppertje. Serieus, het werkt.
Tijd om te lachen
Herinner je je die keer dat je als kind dacht dat de maan je volgde? Hetzelfde geldt voor je innerlijke kinderen. Ze hebben soms rare ideeën, maar ze zijn ook gewoon kinderlijk schattig. Dus, lach met ze mee. Laten we niet vergeten dat een beetje humor het beste smeermiddel is. Laten we onze innerlijke kinderen knuffelen, begrijpen en af en toe een ijsje met ze delen.
Uiteindelijk zijn we allemaal grote kinderen die proberen te begrijpen hoe die volwassen wereld nu eigenlijk werkt…
Blijf speels, blijf nieuwsgierig, en vergeet niet af en toe naar de wolken te staren. In licht en liefde, Wesley
